ضامن علی واحدیضامن علی واحدی، از روحانیون و نویسندگان مبارز شیعه افغانستان در قرن چهاردهم هجری می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیوی در ۱۳۲۸ در منطقه «قول خویش» از توابع «بهسود» متولد شد. و پس از تحصیلات دوره ابتدایی و مقدمات حوزوی به کابل رفت و در مدرسه مدینه العلم آن شهر به تحصیل پرداخت؛ ولی به سبب فعالیت‌های سیاسی و مطالعه و ترویج و تبلیغ کتاب حکومت اسلامی امام خمینی، از آن مدرسه اخراج شد. آن گاه از طریق پاکستان به ایران آمد و در حوزه علمیه قم به تحصیل پرداخت. ۲ - آغاز فعالیت سیاسیواحدی پس از چهار سال تحصیل و در قم به سال ۱۳۵۴ به افغانستان بازگشت و با گروهی از همفکرانش به فعالیت‌های انقلابی و تشکیلاتی پرداخت. سپس از سوی آن تشکل مامور انتشار نشریه‌ای در خارج از کشور (سوریه و لبنان) گردید. وی ابتدا به ایران آمد ولی به خاطر ارتباط با چهره‌های انقلابی ایران از سوی ماموران ساواک شناسایی و دستگیر و به مدت بیست و پنج روز تحت شکنجه قرار گرفت و چون از وی اطلاعاتی به دست نیامد، از ایران اخراج گردید و به پلیس پاکستان تحویل داده شد. واحدی در ۱۳۵۶ از طریق پاکستان به سوریه رفت و در آنجا به انتشار اعلامیه‌هایی بر ضد رژیم افغانستان مبادرت ورزید که مورد استقبال اقشار مختلف مردم قرار گرفت. ۳ - ملاقات با دکتر چمرانآنگاه مسافرتی به مصر کرد و سپس به لبنان رفت و در آنجا با دکتر مصطفی چمران آشنا شد و با راهنمایی وی مدت چهار ماه درپایگاه جنبش «امل» با نام مستعار «سعید افغانی» آموزش نظامی دید و در همان هنگام بود که کودتای کمونیستی ۷اردیبهشت ۱۳۵۷ در افغانستان رخ داد. ۴ - انتشار اعلامیه و نشریه علیه کمونسمبا روی کار آمدن کمونیست‌ها، واحدی به منظور افشای ماهیت کودتاچیان اعلامیه‌های روشنگرانیه‌ای چاپ و منتشر کرد که در آگاه سازی افغانی‌های مقیم خارج از کشور بسیار مؤثر بود. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، به سبب همجواری با افغانستان و وجود فضای مساعد و آزاد برای نشر و پخش اعلامیه و فعالیت‌های دیگر سیاسی به ایران آمد و پس از برقراری ارتباط با همفکرانش در افغانستان تصمیم به علنی کردن فعالیت‌های مخفی خویش و مبارزه مسلحانه گرفت. در همین راستا سازمان نصر را تشکیل داده و نشریه پیام مستضعفین را منتشر ساخت. واحدی فعالیت خود را به انتشار پیام مستضعفین محدود نکرد و با ارائه مقالات به مجله‌ها و روزنامه‌ها و مصاحبه با خبرگزای‌ها، به فعالیت بر ضد رژیم کمونیستی ادامه داد. ۵ - اوج مبارزات سیاسیوی در ۱۳۵۸ به افغانستان بازگشت و درکابل فعالیت چشمگیر انقلابی خود را در سه بعد گسترش داد. در بعد فرهنگی با انتشار پیام مستضعفین بخش داخل کشور، ضمن نگاشتن مقالات و پخش اعلامیه، کلاس‌های آموزش عقیدتی برای دانشجویان را اداره می‌نمود؛ در بعد نظامی از هر طریق ممکن سلاح و مهمات تهیه می‌کرد و هم در عملیات بمب گذاری و انفجار مراکز دولتی و ترور مستشاران روسی، و اعضای احزاب کمونیست خلق و پرچم مشارکت داشت. در بعد مالی و اقتصادی نیز با جمع آوری کمک‌های مالی افراد نیکوکار و متدین برای مجاهدان، به تامین مالی گروه‌های جهادی کمک می‌کرد. ۶ - دستگیری و شکنجهواحدی در ۱۳۵۹ بدون شناسایی هویتش در کابل دستگیر شد و پس از مدت‌ها شکنجه، عوامل رژیم کمونیستی به هویت او پی بردند و برای شناسایی سایر همفکرانش بر شکنجه‌های وی افزودند، ولی در برابر همه این شکنجه‌های استقامت بسیاری از خود نشان داد. عوامل رژیم به وی پیشنهاد کردند که اگر از طریق مصاحبه تلویزیونی به فعالیت‌های اعتراف و ابراز پشیمانی کند، در کیفرش تخفیف خواهند داد، اما او این پیشنهاد را نپذیرفت. ۷ - شهادتسرانجام در دادگاه فرمایشی کمونیست‌ها محاکمه شد و پس از آن که با روحیه‌ای قوی، بدون ترس و با منطق و استدلال و خود و مردم افغانستان و مجاهدان دفاع کرد، به اعدام محکوم گردید و برابر حکم صادره در تاریخ ۲۱ اردیبهشت ۱۳۶۰ تیرباران شد و به شهادت رسید. [۱]
زندانیان روحانیت تشیع در افغانستان، ص۱۶۴-۱۷۲.
۸ - پانویس
۹ - منبعدانشنامه های انقلاب اسلامی و تاریخ ایران، برگرفته از مقاله «ضامن علی واحدی». |